Οτι πολύ σε ηγάπησε...

Εγώ και η Μ.
Το γραφείο του γιατρού,πεντακάθαρο,υποφωτισμένο,τρομακτικό,όπως πρέπει να είναι ένα "σοβαρό" ιατρείο αναπληρωτού καθηγητή.
Απέναντι,οι ακτινογραφίες της Μ , κρεμασμένες στο λευκό πίνακα.
Ακόμα και στις ακτίνες ,το στήθος της δείχνει υπέροχο ,σκέφτομαι ,σχεδόν ερεθισμένος - μα τι κάνεις εκεί ηλίθιε,συγκεντρώσου αμέσως ,δεν είναι ούτε η ώρα ,ούτε βέβαια και το καλύτερο μέρος γιά να ονειρεύεσαι τις βυζάρες της Μ. , να'το πάλι μόλις είπα "βυζάρες" άρχισε να μου σηκώνεται , τι μαλάκας Θεούλη μου, οριστικά πλέον με βλέπω στην κόλαση , σ'ενα τεράστιο καζάνι να σιγοβράζω ..
ενώ απέναντι , στον παράδεισο όσων κατάφερναν σ' όλη τους τη ζωή να καυλώνουν μόνον στα ενδεδειγμένα μέρη , η Μ. , να με κοιτάει λυπημένη , με δυό τεράστιες τριχωτές χερούκλες να την πασπατεύουν αχόρταγα , παντού..
Λυπημένη δηλαδή θέλω να πιστεύω - γιατί αν φανταστώ ότι ερεθίζεται με τα χάδια
αυτηνής της αρκούδας πίσω της θα...

Ξερόβηχας ( ο γιατρός ) . ..
-Λοιπόν....κυρία Μ. , φαίνεται πως έχουμε πρόβλημα .
Εμένα με αγνοεί , ψιλοστράβωσε στην αρχή που ενώ ξεκίνησε όλο χαμόγελα την ανάκριση , μιλώντας βέβαια πάντα στη Μ. :
- O σύζυγος ? ( γιά μένα )
- Λείπει γιά δουλειές ! Πετάχτηκα εγώ μάλλον πιό απότομα από αυτό που θα δικιολογούσε η θέση μου ως " φίλου που συμπαρίσταται " , ενώ εγώ αισθανόμουν
πάντοτε "αντ' αυτού" , μέχρι και τις παντόφλες του φόραγα όταν έλειπε σε ταξίδια , πήγαινα στο περίπτερο γιά τσιγάρα, έφερνα εφημερίδες τις Κυριακές , κατουρούσα ορίζοντας την περιοχή μου....
Τα μάτια του γιατρού στένεψαν καθώς με κοίταξε απ'ευθείας γιά μία και μόνη φορά σ'όλη τη διάρκεια της επίσκεψης.
Εκτοτε απευθυνόταν πλέον μόνο στη Μ. , ακόμα και γιά τις φράσεις που χρειαζόντουσαν οπωσδήποτε πληθυντικό (..- Ξέρετε , αυτές οι ιστορίες τραβάνε μακριά και συνήθως κοστίζουν..δεν ξέρω βέβαια τα οικονομικά σας...κλπ,κλπ...)
Καμμένος , σκέφτηκα χαρίζοντάς του ένα κακό χαμόγελο γιά να δείξω ότι κατάλαβα.

- Κι εσείς "αντ' αυτού " γιατρέ μου ? ήθελα τόσο να ρωτήσω και πιθανόν θα το έκανα
τέτοιος μαλάκας που είμαι αν δεν είχε σταματήσει η αναπνοή μου σα να με βάρεσε νταλίκα στο στήθος , από κείνες τις βουλγάρικες , τις ανασφάλιστες , που διασχίζουν τη νύχτα, συγκεντρώσου ανόητε , χεσ' τις νταλίκες τώρα , "πρόβλημα" , είπε " πρόβλημα "
ο ποντικομούρης , ο αγάμητος , ακούστηκε πεντακάθαρα μέσα στη χεσμένη σιωπή και των δυό μας , τη δική μου και τη δική του αφού η Μ. περιεργαζόταν ακόμα
με "επαγγελματικό " ενδιαφέρον τις ακτίνες , ως φωτογράφος βλέπεις πίστευε πως είχε κι
ένα λόγο παραπάνω .

"Πρόβλημα" .
Και τώρα ?

(συνεχίζεται ? )

Ειδήσεις "από κάτω" vol.1

Ειδήσεις γιά βιαστικούς. Ειδήσεις "από κάτω" , ξέρετε εσείς.

" Αγριο έγκλημα σήμερα το μεσημέρι στην οδό Τσόντου , περιοχή Ξυλάδικα ,Θεσσαλονίκη. Τριανταπεντάχρονος συνελήφθει μέσα στο διαμέρισμα όπου διέμενε με την κατά δεκαπέντε χρόνια νεώτερη φίλη του , ενώ επιχειρούσε να συνουσιαστεί μαζί της "παρά φύσιν" , σε τεχνητή οπή που είχε ανοίξει στο στήθος της , με τη βοήθεια κρουστικού δραπανοκατσάβιδου, μάρκας Sollingen .
O τριανταπεντάχρονος στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν , δήλωσε :
- Είχε πουτάνα καρδιά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η σύλληψη έγινε μετά από καταγγελία των περίοικων γιά
" παραβίαση του ωραρίου κοινής ησυχίας " , λόγω των ιδιαίτερα έντονων θορύβων που προκάλεσε η χρήση του εν λόγω δραπανοκατσάβιδου".

O Mπαγάσας..

Σα χτες , έσκασε μύτη.
Θα είχε γεννέθλια , θα ήταν πενηνταενιά πιά.
Αφησα τη μέρα να περάσει,εν σιωπή
Ετσι θα έκανε κι εκείνος.Ισως.
Πίναμε κάτι ούζα μ' ένα φίλο " από τα τότε" ..
Αδειασαμε το πρώτο στο πάτωμα,εις μνήμιν.
Ετσι θα έκανε κι εκείνος.Ισως.

(Οι κωλόγεροι ζούνε κυρίως προς τα πίσω.
Φυσικά,αφού μπροστά τους δεν υπάρχει πιά παρά ο ανοιχτός λάκκος)

Κόντρα φάλτσο μάστορα..

Στομωμένες οι λέξεις πιά ..
κατρακυλάνε σαν κεφαλάκια αρνίσια κάτω απ’το παλιό μασάτι του Αξά του σουβλατζή.
Είχε ένα μύλο με μανιβέλα .
Απ’τη μιά ο κιμάς , απ’την άλλη λουκάνικα - για τα πανηγύρια .
Eκεί έβγαινε ο Αξάς , μαζί μένα γυιό αγνώστων λοιπών στοιχείων ,
- χοντρός , με γυαλιά , είχε βγάλει το δημοτικό -ο πρώτος στο σόι που έμαθε γράμματα ! -
καμάρωνε ο Αξάς , καμάρωνε ο γυιός ,καμάρωνε και «το μαγαζί» , ένα καρότσι ελεεινό και πενταβρώμικο δηλαδή που του αλλάζανε σημαία όμως ,αναλόγως σε ποιανού συγκέντρωση ήτανε κάθε φορά..

Σ’αυτά ο Αξάς ήτανε κιμπάρης :
- το φαί και το γαμήσι δεν έχουνε πατρίδα !
έλεγε καθώς ανάσαινε βαθιά την τσίκνα πάνω απ’ τα " χοιροπήιτα " λουκάνικα , σπεσιαλιτέ του μαγαζιού..
Όχι δηλαδη για να γουστάρει –αφού τα πάστωνε στο ξύδι και τη ρίγανη για να κόβει λίγο η αποφορά – αλλά ένεκα το χρόνιο άσθμα που τον δυσκόλευε , τα βράδυα προπάντων ,
άμα έπεφτε να τόνε πάρει κομμάτι , πλάι στη Σύρμω - γυναίκα , νοσοκόμα και φιλαράκι του παλιό , απ’το στρατό μαζί κι αχώριστοι :
Σπάρτη , εκπαιδευόμενα μαγείρια – ο Αξάς ειχε δηλώσει ένα καρότσι με παστέλια που είχαν συναιτερικό με τον αδερφό του μακαρίτη του γέρου του κι οι στρατολόγοι πιάστηκαν από κει και τονε γράψανε μάγειρα - , ύστερα μαζί στην Καβύλη , το Θόδωρα όμως που ήτανε πιό μπάνικος από τότες , τον τσίμπησαν για τη λέσχη κι έμεινε ο Αξάς στη μονάδα να βολοδέρνει με τους γκοτζίλες και τα άλαδα δις εβδομαδιαίως ( ήτανε βλεπεις θρήσκος ο διοικητης ο Μπερεκέτης απ’τον Καρβασαρά και τους νήστευε κατά πως λέγανε "τα γράμματα "
....αφού είχε φάει βέβαια και το μισο σιτηρέσιο στο κουμάρι - κούκος μονός και πενηντάρι …).
E, βλεπόντουσαν τα βράδυα στα κλεφτά,υπερεσία δε μπαίνανε λόγω η ειδικότητα,
όλο και κουβάλαγε καμμιά νοστιμιά ο Θόδωρας απ’την κουζίνα της λέσχης ,
κάθουνταν στα σκαλιά πίσω απ’τα μαγειρεία κι έκαναν δυό τρία τσιγάρα , να πούνε τα δικά τους....
έφερνε κι από καμμιά φορά ο Αξάς ένα καπνό χύμα ,απ’τη σακκούλα και τότες αναλάβαινε εκείνος κι έστριβε κάτι μπουριά – να! με το συμπάθειο ,τον ατελείωτο πιά εκείνα τα ρημάδια ..
Ασε που μετά τον έπιανε και βήχας τον Αξά , τι βήχας δηλαδή , χτικιό να λες ..
που νόμιζες πως θα μείνει εκεί , όπως τρανταζότανε ολόκληρος και γύριζαν τα μάτια του
όσο να πάρει ανάσα κι ο κακομοίρης ο Θόδωρας να τον χτυπάει στην πλάτη κατατρομαγμένος :
- Χριστός Αξάκο μου Χριστός , αχ , μ’αυτά τα διαβόλια ,πόσες φορές τα είπαμε ,αφού σε βλάφτουνε μωρέ..τι τα κουβαλνάς , θα μας πιάσουν και καμμιά μέρα και τότε να δω τα χαίρια μας.…..

Σάματις άκουγε ο Αξάς έτσι γερμένος στην αγκαλιά του Θόδωρα ,
να τον μαλλώνει …κι αυτός μ’ ένα στραβό χαμόγελο , παλεύοντας να βρει καμμιά ανάσα της προκοπής , να ονειρεύεται τη μάννα του την κερά-Ρήνη , την Παναγιά τη Γρηγορούσα και τον Ανέστη το χωροφύλακα εναλλάξ , εκεί απάνω , στο μικρό Λογγάδι ,
με τρύπιο μπενεβρέκι μέσα στο ρέμα – μπούζι ! – κυνηγώντας μπακακάκια που ήσανε λουκούμι στο τηγάνι , έλεγε ο γέρος του καθώς κουτσόπινε απ’το πρωί , στη σκιά της μισοπεθαμένης κληματαριάς , έξω απ’ το σπίτι…

Καμμιά φορά , πάει καλλιά του κι αυτός , τον βρήκε ένα πρωί ,ότι άρχισε να χαράζει,
είχε βγει για κατούρημα στον καμπινέ της αυλής και τον βρήκε εκεί κάτω απ΄το κλήμα με το ποτήρι το τσίπουρο στη φούχτα , μέγγενη ,είδε κι έπαθε να του το πάρει αλλά και πώς να τονε βάλουνε έτσι , με το ποτήρι στην κάσα , θα τους γελούσε ο κόσμος μαθές....
Τράβηξε-ξανατράβηξε τάρπαξε στο τέλος μ’ ένα κρακ! , θα σπάσαν και κάνα δυό δάχτυλα με το τράβηγμα ,
- δε βαρυέσαι.. κει που πας τι να τα κάνεις εσύ..
μουρμούρησε ο Αξάς και τίναξε μονορούφι το τσίπουρο που είχε απομείνει στο ποτήρι
- Αιντε και καλήν αντάμωση ,
σφύριξε σιγανά μεσ’ απ’τα δόντια κα τού' κλεισε τα μάτια.
Ετρεξε ύστερα στον καμπινέ που κόντευε να σπάσει η φούσκα του όλη νύχτα κι
άμα ξαλάφρωσε μπήκε σκυφτά στο μαγειριό , εκεί κοιμόταν η μάννα του από χρόνια , απ’όταν άρχισε να ροχαλίζει σα τρένο και δεν άφηνε άνθρωπο να κλείσει μάτι κοντά της .
Τη σκούντησε μαλακά , μυστήριο πράμα αυτή η γυναίκα , με τόσο ροχαλητό που τρέμαν τα κονίσματα κι άμα την ακουμπούσες με το δάχτυλο , πετιότανε αλαφιασμένη ,στο δευτερόλεπτο :
- Σήκω μάννα , πάει πιά....
Τινάχτηκε πάνω η κερά-Ρήνη , με τα μάτια ορθάνοιχτα.
Κατάλαβε , πάει , πάει τον αγύριστο βέβαια γιατί που αλλού να πήγαινε μ’ ένα ποδάρι ,
όλη μέρα εκεί , στο καρότσι κάτω απ’την κληματαριά , το άλλο του το’φαγε ο ζάχαρος , δεν άκουγε και κανέναν ο σχωρεμένος ,θρακιώτικο κεφάλι , πείσμα και των γονέων που λέμε…

Σηκώθηκε εκείνη να ψήσει καφέ , στο μεταξύ ο Αξάς με τα χίλια ζόρια τραβολογώντας και σέρνοντας έβαλε μέσα το γέρο γιατί είχαν αρχίσει και μαζεύονταν οι μύγες , τον ξάπλωσε στην κρεββάτα και βγήκε στην αυλή να πιεί τον καφέ του .
Από τώρα κι ύστερα , θ’αναλάβαιναν οι γυναίκες γιά τα δέοντα .

(συνεχίζεται?)