Προσεχώς ...Βουλγάρες.

Aκούω νερά , έλεγες.
Υστερα τίποτα.
Βλέμμα δυσανάγνωστο , τα πάντοτε θολωμένα γυαλιά σου 
κι ένα μικρό , παρεμπίπτον χαμόγελο , αντίδωρο σιωπής
ποιός ξέρει.
Νερά.
 Ταξίδια επί χάρτου.Eσύ , όλο εκτός ...
" και μετά ; " , γελούσες .
Μετά , τίποτα.
Τα τελευταία σπασμένα δόντια στην τσατσάρα ,
πορεία -βολή , η νύχτα των άλλων .
Οι νύχτες της Κικής.
Οι νύχτες , από δω και πέρα... 

Μ' αρέσουν τα χαλάσματα..Τα ρημαγμένα ντουβάρια , οι σκάλες υπηρεσίας , οι ακάλυπτοι ,οι μπουγάδες που εκκρεμούν. Μια φασουλάδα ημιτελής , τα ιδρωμένα σεντόνια του Αυγούστου, μικρά χαρτάκια στον καθρέφτη του χωλ , λεφτά , κλειδιά , τσιγάρα..

..Και το γέλιο ;

Iσως τελικά οι απαντήσεις που ψάχνουμε , να βρίσκονται μέσα στις ερωτήσεις που δεν έχουμε κάνει ακόμη...

Ρημαγμένα ντουβάρια , ψηλά , φαγωμένα απ' τους καιρούς τα μπεντένια , χαλάσματα ένθεν κακείθεν...

Κάπου ανάμεσα , ένα μικρό, φωτισμένο παράθυρο . Σα βλέμμα τρελού , σαν μιά υπόσχεση εγκατάλειψης .

Τέτλαθι.

                                                                                                                                     https://www.facebook.com/nkasimis