"Ο φοβερός μήνας Ιούλιος"

Παγωμένα κεράσια του Ιουλίου.
(προσεχώς, φέτες καρπούζι με τυρί από δίπλα,ως συνήθως).
Τραβηγμένα σκούρα, κάτι αρχαίες ασπρόμαυρες στο "καλό" σαλόνι των μουσαφίρηδων.
Κάμποσοι απόντες..κι όσοι έμειναν, τάχα εκπλήσσονται:
"για δες πώς ήμουν!....".
φέρνεις με συνωμοτικό (σχεδόν τσακισμένο στις άκρες) χαμόγελο, το βάζο με το άσπρο γλυκό.
-"για δες πώς ήμουν".....
αποφεύγω κοιτώντας αορίστως πάνω, μετράω τις στροφές του ανεμιστήρα που είχε φέρει τότε, απ' το ταξίδι, ο καπετάνιος.
Ξοδεύτηκες κι εσύ, "ατυχήσασα" άλλων καιρών, με τόσα "αν" και "θα μπορούσε....."
αλλά δεν έκατσε η ρημάδα η μπίλια, στεγνώσανε πιά και τα μέσα σου, μέσα σ' αυτά τα ήσυχα σαλόνια του καλοκαιριού,
να περνάς πάλι και πάλι τις ίδιες ατσαλάκωτες κολαρίνες
-μούμιες απ' τον καιρό και την ακινησία-
να καμαρώνεις "κοίτα γιακά!"
πίνοντας ένα "μικρό τελευταίο" στο μισοσκόταδο,
εν αναμονή και αυτού του Αυγούστου, 2019.