Μετά τη βροχή...

Θα ‘ ρθεις .
Θα είναι τόσο ήσυχα έξω ,
ίσως και να ‘ χει βρέξει λιγάκι πριν.
Τα σκούρα , θα είναι πάντως τραβηγμένα .
Στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού ,
από καιρό αφημένα -ερήμην -κάτι αμάραντα .
Ετσι , χωρίς καμμιά προφανή αιτία
που λεν και τα δικόγραφα ,
οι εξ’ επαγγέλματος ψευδομάρτυρες ,
τα «ψιλά» στις εφημερίδες ….

Εσύ όμως θα’ ρθεις .
Μιά φευγαλέα σκιά .
Θα κρύψεις , έτσι ,
γιά λίγο μόνο ,
αυτό το κίτρινο απογευματινό φως
σα μιά μικρή ανάσα πάνω στη φλόγα ενός κεριού
( θυμάσαι αλήθεια ? ) ….

Θα΄ρθεις .
Οι λέξεις θα’ ναι ασφαλώς απούσες ,
τα πράγματα στη θέση τους , από πάντα .
Ησυχα , ακίνητα , σχεδόν νεκρά.

Μόνο εκείνο το λίγο φώς θα παραμένει σε εκκρεμότητα
περιμένοντάς σε .
Οπως , κάθε απόγευμα,
μετά τη βροχή ………