Ιn memoriam...

Mε παρέα , κρασιά , τυριά , τζαζιές και ψιλή κουβέντα γιά ταινίες , έξω η νύχτα , μυρωδιές άλλων καιρών , κρυφτούλι με τον οδοντίατρο γιά ένα ραντεβού που συνεχώς αναβάλλεται , κρύο εν γένει....
Η σκηνή απ ' τα Κύθηρα :
" O Κατράκης , τριάντα χρόνια εξόριστος , επιστροφή με το καράβι , γυναίκα , παιδιά, συγγενείς , τραπέζι με τα λινά, σαν Κυριακή...
Αυτός ξαναπαντρεμένος "εκεί" , τώρα η πατρίδα , τριάντα χρόνια ...
Κατεβαίνει απ'το αυτοκίνητο και πλησιάζει..Η γυναίκα στο κατώφλι , στο κέντρο , τριγύρω οι δικοί , μουγγαμάρα , οι άλλοι χαμηλώνουν τα μάτια , η γυναίκα μιλάει πρώτη :
- Εφαγες ?

Τριάντα χρόνια . Τόσα φεγγάρια μετά . - Εφαγες ? "

.................................................................................

Ο Κρίτωνας βραχνιάζει , σκουπίζει τα μάτια βιαστικά , παραγγέλνει ένα γύρο ακόμα .

Τώρα μιλάμε γιά γκόμενες .

Ζωή , την άλλη φορά .