Πέμπτη, Ιουλίου 19, 2018

Καλοκαίρι (λοιπόν) τέσσερις το χάραμα.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνουν σε λιμένες πρωτοειδωμένους..(κι ύστερα) βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού και τ' άρωμα των γυακίνθων- Μα πού γύριζες; .Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις (μα εγώ) έχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου... Έχω (βέβαια και ) κάτι σπασμένα φτερά. Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό. Για ποιαν ανέλπιστη χαρά, για ποιες αγάπες, για ποιο ταξίδι, φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι..Νύχτα. (πάλι).Μονάχα τ᾿ ἄστρα.Σε πρώτο πλάνο υπάρχει μια ερημιά γεμάτη χρώματα στολίδια ραντεβού και μίση στο δεύτερο η αγάπη στο τρίτο πάλι μια ερημιά και βουτηγμένη τώρα σε πηχτό σκοτάδι. Καὶ πέρα τὸ βάθος τοῦ ὁλάνοιχτου ὁρίζοντα— ἐκεῖ ποὺ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι χωρὶς τὰ ὀνόματά τους. (αλλά εγώ επιμένω).Είμαι αυτή η ροή της άμμου που γλιστράει ανάμεσα στο βότσαλο και στον αμμόλοφο, η καλοκαιρινή βροχή (που) πέφτει πάνω στη ζωή μου.. Καλοκαίρι (λοιπόν) τέσσερις το χάραμα...η ουράνια μουσική πάνω από την άμμο ηχεί (ακούς;) μαζί με τους κόκκους που βιάζονται. (Κι εμείς) ξαπλώνουμε (ναρκωμένοι) ατενίζοντας το κίτρινο έως ότου ο χρυσαφένιος καιρός διαρρηχθεί, ω αίμα της καρδιάς μου, όπως μια καρδιά ή ένας λόφος.
GreekBloggers.com Blogz | Search Engine & Best Posts! Thessaloniki Blogs