Το πουλάω το σπίτι

Περισσεύουν τα μάτια, λιγοστεύουν τα βλέματα.Ποτάμια λέξεις στο βρόντο, κανείς δεν ακούει κανέναν.Τα θυμάσαι τ'αηδόνια στο Μαρμαρά?Μετά,σιωπή.Καιροί της ανάγκης, τότε και τώρα. Στο είχα τάξει, θυμάσαι? "Ασπρη μέρα μαζί μου, μην περιμένεις".Κοίταξες τα παπούτσια σου και χαμογέλασες.Ακόμα χαμογελάς, τα παπούτσια λυώσανε, εσύ άντεξες γαμώντας τα προγνωστικά των μπαγαπόντηδων.Παίζαμε τα ρέστα μας τότε, θυμάσαι?Μας τα πήραν με κάτι κακοφτιαγμένους καραγκιόζηδες κι εσυ εκεί.Παπούτσι,χαμόγελο,τσιμουδιά.Αξημέρωτα, για ινσουλίνες.Με τι να σε σκεπάσω, να' βρεχε ρε γαμώτο λίγη κοτόσουπα, ένα μικρό,ανεπαίσθητο θαύμα,πού χάθηκε όλος ο παράξενος,μεγάλος κόσμος ρε σκυλιά?
Πού ?