Κυριακή, Μαΐου 20, 2018

Μπλουζ Μπουζ

Ηξερα ότι θα'φευγε. Κάτι ο Αύγουστος, κάτι που είχα παίξει κι όλας τα - ισχνότατα- ρέστα μου, ε, το'ξερα, μη ρωτάς.Είπα μια να κάτσω να δω το τέλος,μπα....με τι κουράγια, σκέψου άντερο ο δικός μου που τη βοήθησε κι όλας την άλλη στο μάζεμα κι έκαναν μάλιστα τέτοια σωστή δουλειά που μου 'λεγε μετά "ρε συ...μέχρι τις τρίχες της απ' το μπάνιο μαζέψαμε...ακούς?....τη μπουτάνα!.....".
Ηρως με παντούφλες που λες, την έκανα λαγουδάτα και στα σίγουρα για τη δουλειά.Τσέκαρα δυό φορές και για κλειδιά,μη μείνω απέξω άμα γυρίσω, αφού πια δε θα ήταν κανείς στο σπίτι, να πληρώνω και τα γαμισιάτικα του κλειδαρά,δε λέει.'-Φεύγω", σφύριξα κλέφτικα, '..-γειά σου μωρό!!!" από μέσα, μέχρι να καταλάβω ότι έπαιζε μια μαλακία στην τηλεόραση, είχε κατέβει η ψυχή στον κ....λο μου, ευτυχώς ήμουνα μαθημένος με την αλλοπρόσαλλη, συνήλθα στο δευτερόλεπτο και πάτησα για το ασανσέρ.Εφτασα νεκροταφείο (μη φρικάρεις ρε συ, αυτη ήταν η δουλειά, ένα κωλοσεμινάριο κηπουρικής και καλά του δήμου, να βολευτούμε για το καλοκαίρι κάτι τελευταίοι που είχαμε ξεμείνει από πληροφορικές και βιβλιοδεσίες, μας τις έφαγαν αυτές τα πιό μεγάλα βύσματα και για να μη τους τα πρήζουμε, μας χώσαν όσοι περισσεύαμε, για κηπουρούς στα νεκροταφεία....). Βρήκα τους άλλους, κανα δυό τελειωμένες,κάτι μισότρελοι απ'τα δυτικά κι ο επόπτης μη χ...σω,είχαν χωθεί στο νεκροστάσιο που είχε δροσια και κάνανε μουχαμπέτι.Βγήκε η μέρα τέλος πάντων στα μουλωχτά, μου την έπεσε η μιά η τελειωμένη για μπύρες και τα συναφή....κόλωσα εγώ στα "συναφή" και λέω "άσε Νικολάκη δε μας παίρνει, όλο και θα'χει αφήσει κανα πιοτί στο ψυγείο η ...φυγάς, να βολευτούμε απόψε κι αύριο το ξαναβλέπουμε το πράμα, με πιο καθαρό το ελάχιστο μυαλό μας...", έδωσα λοιπόν κάτι αόριστες υποσχέσεις και γειά σας.Φτάνοντας, έβγαλα κλειδιά και για την πλάκα του πράγματος (βέβαια, αδιόρθωτος πλακατζής, εξαπανέκαθεν που λένε....) πάτησα πρωτα δυο-τρεις φορές το κουδούνι.Βγήκε η γειτόνισα απο δίπλα (στην πόρτα περίμενε?) "κυρ Νίκο εσύ εισαι?", όχι ο Τζωρτζ Μπους - ο νεώτερος- ....."το κορίτσι έφυγε, έχει ώρα...", σώπα καημένη,συγκλονίστηκα τώρα, κάπου εκεί άρχισε να γυρίζει - ευχάριστα- το κεφάλι μου και μάλλον σταμάτησα να την ακούω....αν και οι τελευταίες λέξεις που έπιασα πέφτοντας ήταν "....με λουκάνικα". Νομίζω.
GreekBloggers.com Blogz | Search Engine & Best Posts! Thessaloniki Blogs