Και μη χανόμαστε ...ε ?

Όπως πάντα . οταν φαίνεται να έχω χάσει τόσα επεισόδια που δεν έχει πια νόημα να παρακολουθώ άλλο το σήριαλ ...καταλήγω να κλέβω .
Κλέβω λέξεις δικέ μου , μικρές , μεγάλες , τι σημασία έχει...ψειρίζω έτσι άτσαλα , βιαστικά, λέξεις απ' τους άλλους.. αυτούς που πάντα θαύμαζα γιατί έχουν κάθε φορά τι να πούν - και με το σωστό τρόπο παρακαλώ  , ενώ εγώ...εγώ τότε , χάνω τ' αυγά και τα καλάθια κι είναι αδύνατο πια ν' ανοίξω το στόμα μου , ούτε καν για ν' αναπνεύσω , να σφυρίξω ,  να ξεράσω έστω , πάνω στα ρεβέρ του καινούργιου μου παντελονιού , με κείνες τις αστείες τσέπες στο πλάϊ , αν θυμάσαι.
Λέξεις να' ναι κι ότι να' ναι σου λέω , ποιός ακούει άλλωστε...σημασία έχει να βρίσκεις πάντα  κάτι να πεις την κατάλληλη ώρα , ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ , ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ , ΝΑ ΕΞΟΡΓΙΖΕΣΑΙ , ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΣΠΙΘΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.....
( κι όχι εσύ ...εσύ που κάθεσαι και μ' ακούς μονάχα όταν σωπαίνω )  .